18 sierpnia 2021 r. odszedł Harald Popkiewicz – twórca biżuterii i form przestrzennych z bursztynu bałtyckiego. Stworzone przez niego unikatowe obiekty użytkowe inspirowane naturalną formą bursztynu wyróżniają się fantastyczno-baśniową i pełną symboliki stylistyką.

Choć miał średnie wykształcenie z dyplomem technika ogrodnictwa (specjalizacja projektowanie ogrodów), zawodowo poświęcił się bursztynowi. Bursztyn fascynował go od dzieciństwa – wychowany w nadmorskiej miejscowości, często „chodził na bursztyn”, widział też, jak Jego ojciec obrabia ten kamień prostymi narzędziami, by wykonać z niego biżuterię dla matki. Sam też zajmował się obróbką bursztynu – początkowo tylko hobbystycznie. Dopiero nagroda za projekt i wykonanie pierścionka „Słoneczko” na wystawie artystycznej w Gdańsku w 1971 r. skłoniła Go do poświęcenia się sztuce bursztynniczej. W 1974 r. został przyjęty do Izby Rzemieślniczej w Gdańsku jako czeladnik w rzemiośle bursztynniczym, rok później otrzymał tytuł wykwalifikowanego jubilera. W 1982 r. uzyskał tytuł mistrza złotnictwa w zakresie wyroby ze srebra, a w 1983 r. tytuł mistrza rzemiosła artystycznego „bursztynnictwo”.

Jego prace – przedmioty biżuteryjne oraz małe formy przestrzenne – od zawsze cechował indywidualizm i oryginalna forma. Inspiracją była naturalna forma kamienia oraz jego wybarwienia i przejrzystość. Łączył go zazwyczaj ze srebrem, czarnym dębem i drewnem w sposób wydobywający jego piękno, światło i magię. Dodatkowo podkreślał je formami niczym ze świata baśni – wozy, wiatraki, statki, wieże, drzewa, ptaki szybko stały się głównym wyróżnikiem jego twórczości. Także biżuteria Jego autorstwa przesycona jest symboliką i wskazuje na motywy zapożyczone ze świata przyrody oraz magii.

Niezależne myślenie o bursztynie oraz indywidualna stylistyka przysporzyły Mu wielu wielbicieli. Jego prace można obecnie oglądać w wielu muzeach na całym świecie, m.in. w muzeach bursztynu w Gdańsku, Krakowie, Kołobrzegu, Kaliningradzie, Wilnie, Nidzie, Rydze,Ribnitz-Damgarten, jak również w Muzeum Zamkowym w Malborku, Smithsonian Institution w Waszyngtonie, Hobro Museum i Horsens Museum w Danii, jak również w wielu kolekcjach prywatnych. Był także laureatem 

Harald Popkiewicz miał też znaczący udział w sensacyjnym odkryciu neolitycznych osad bursztyniarskich w 1982 r. w Niedźwiedziówce. Było to możliwe, ponieważ prowadząc pracownię w Mikoszewie, przez lata skupował surowiec od okolicznej ludności. Wśród przynoszonych znalezisk znajdowały się egzemplarze wyraźnie obrobionego bursztynu wydobywane, jak się okazało, na terenach upraw rolnych. Próby zainteresowania tym tematem Muzeum Archeologicznego spełzły na niczym, dopiero notatka w Expressie Wieczornym zaowocowała wizytą archeologa Marka Jagodzińskiego w jego pracowni, a następnie badaniami sondażowymi i sensacyjnym odkryciem pozostałości osady, która funkcjonowała już w okresie 3200 – 2400 lat przed naszą erą. Jest to najstarszy i największy znany nauce ośrodek obróbki bursztynu na świecie.

Harald Popkiewicz (1944 – 2021)