- Nazewnictwo i określenia kamieni jubilerskich z bursztynu bałtyckiego (sukcynitu)
- Klasyfikacja surowca i półfabrykatów z bursztynu bałtyckiego
- Klasyfikacja żywic kopalnych
- Klasyfikacja imitacji bursztynu bałtyckiego
Klasyfikacja kamieni jubilerskich z bursztynu
Zarząd Międzynarodowego Stowarzyszenia Bursztynników na posiedzeniu 5 września 2014 r. wprowadził zmiany do obowiązującej dotychczas Klasyfikacji Kamieni Jubilerskich z Bursztynu (sukcynitu).
MSB w Gdańsku ustaliło i stosuje wobec firm przez siebie rekomendowanych następującą klasyfikację kamieni jubilerskich z bursztynu, odnoszącą się także do gotowych wyrobów bursztynowych.
Bursztyn bałtycki (sukcynit) naturalny:
kamień poddany jedynie obróbce mechanicznej (na przykład szlifowanie, cięcie, toczenie, polerowanie) bez jakichkolwiek zmian naturalnych właściwości.
Bursztyn bałtycki (sukcynit) modyfikowany:
kamień poddany obróbce termicznej lub ciśnieniowej powodującej zmianę właściwości fizycznych, między innymi stopnia przezroczystości i barwy.
Bursztyn bałtycki (sukcynit) łączony:
Bursztyn bałtycki (sukcynit) rekonstruowany (prasowany):
kamień otrzymany z jednego lub wielu kawałków bursztynu bałtyckiego sprasowanego pod wpływem podwyższonej temperatury i wysokiego ciśnienia bez dodatkowych składników.
Do opisu zastosowanych modyfikacji kamieni można stosować następujące skróty:
N – bez modyfikacji (no modification)
H – ogrzewanie (heating)
HPHT – wysokie ciśnienie i wysoka temperatura (high pressure high temperature)
Międzynarodowe organizacje jubilerskie i gemmologiczne zalecają pełne informowanie klientów o przeprowadzonych modyfikacjach kamieni.
Klasyfikacja surowca i półfabrykatów z bursztynu bałtyckiego (sukcynitu)
Pochodzenie ze złoża:
- bursztyn z Bałtyku (w tym z kopalnych plaż)
- bursztyn z nagromadzeń lodowcowych
- bursztyn z Sambii (ze złóż sambijskich)
- bursztyn z Ukrainy (bursztyn ukraiński)
- bursztyn z Bitterfeldu (bursztyn saksoński)
Formy surowca
- pękate
- płytkowe
- krople, sople
- nieregularne
Budowa
- masywny, lity
- warstwowy
Przezroczystość
- przezroczysty
- przeświecający
- nieprzezroczysty
Zanieczyszczenia substancjami organicznymi
- czysty
- z niewielkimi wtrąceniami
- zanieczyszczony, porowaty
Surowiec prefabrykowany
- ociosany
- bryłki oczyszczane w młynkach
- piaskowany
- po obróbce termicznej (prażony) w ciałach sypkich i cieczach
- w autoklawach
- całe bryłki bursztynu sprasowane na kształt kaboszonów, kulek i innych form
Półfabrykaty prasowane
- płyty i wałki bursztynowe o jednolitej strukturze, bez dodatku spoiwa, przezroczyste, jasne
- płyty i wałki ze sprasowanego bursztynu o jednolitej strukturze, mętne i nieprzezroczyste
- wypraski z bursztynu jednolite, z dodatkiem pigmentów
- wypraski z bursztynu ze śladami styku ziaren lub smugami czerwonej zwietrzeliny
- płyty i wałki bursztynowe o niejednolitej strukturze z dodatkiem spoiwa - czystej mączki bursztynowej
Klasyfikacja żywic kopalnych
Klasyfikacja żywic kopalnych
Żywice kopalne określone nazwą bursztyn (w znaczeniu szerszym: jako żywica kopalna, a nie jako sukcynit) i przymiotnikiem określającym rejon ich występowania.
Są to występujące na rynku wyrobów: bursztyn dominikański, bursztyn meksykański, bursztyn z Borneo, których zawartość kwasu bursztynowego waha się w granicach 0-3%. Także wiele innych żywic kopalnych o znaczeniu kolekcjonerskim i naukowym.
Żywice kopalne mające nazwy własne nadane przez badacza = kreatora typu danego rodzaju żywicy, który je odkrył i po raz pierwszy opublikował ich właściwości. Są to, występujące na rynku wyrobów: birmit, rumenit, symetyt. Także wiele innych żywic kopalnych o znaczeniu kolekcjonerskim i naukowym.
Żywice kopalne towarzyszące bursztynowi bałtyckiemu w złożach:
1. gedano-sukcynit jest możliwy do zdefiniowania jedynie w badaniach laboratoryjnych. W obróbce nie różni się prawie wcale od sukcynitu. Wyróżniamy natomiast tak zwane żywice towarzyszące złożom sukcynitu, z których niektóre dość łatwo odróżnić od bursztynu bałtyckiego;
2. żółty, przezroczysty gedanit o typowej białej powierzchni zwietrzenia;
3. niezmiernie rzadki, czarny stantienit dający bardzo dobry poler ("czarny bursztyn" pojawiający się na rynku, jest uzyskiwany albo w procesie prasowania, albo zmiany barwy w autoklawie: mylony z gagatem);
4. inne czarne żywice "miękkie" i "twarde" występujące w nieco większej ilości w złożu w Bitterfeldzie, różniące się od stantienitu twardością;
5. glessyt, w różnych odmianach kolorystycznych, daje się dobrze polerować, liczniej występujący w nagromadzeniach bursztynu na Łużycach i w złożu bitterfeldzkim;
6. zygburgit - naturalny polistyren, znany również z terenu Niemiec, barwy brudnobiałej;
Klasyfikacja imitacji bursztynu (sukcynitu)
Imitacje bursztynu bałtyckiego (sukcynitu) to surowiec, półfabrykaty lub wyroby wykonane z zastępczego, najczęściej tańszego materiału, podobnego wyglądem do bursztynu, ale o innych właściwościach chemicznych i fizycznych. Są to:
1. naturalne lub modyfikowane żywice subfosylne, na przykład kopal kolumbijski, nowozelandzki kopal kauri;
2. tworzywa sztuczne: szkło, celuloid, poliestry, żywice fenolowe i inne;
3. bursztyn bałtycki (sukcynit) prasowany z dodatkami mas plastycznych lub kopali;
4. okruchy bursztynu bałtyckiego (sukcynitu) zatopione w żywicach naturalnych i sztucznych;
