W 2013 roku upływa 10 lat od dnia zakończenia prac związanych z odtworzeniem Bursztynowej Komnaty. W tym okresie komnatę obejrzało już kilka milionów osób i zainteresowanie nią do tej pory nie słabnie.

Ciekawiły nas i chcieliśmy sprawdzić rezultaty dziesięcioletniej eksploatacji komnaty. Trzeba powiedzieć, że sposób jej użytkowania trudno nazwać oszczędnym. Związane jest to z dużymi potokami zwiedzających, co z kolei powoduje znaczny ruch powietrza i podwyższoną wilgotność w pomieszczeniu. Wnętrze przewietrza się w sposób naturalny, poprzez lufciki, co również wpływa na mikroklimat w pomieszczeniu. Jednocześnie stan bursztynowych paneli na dzień dzisiejszy można uznać za zadowalający. Stanowi to dodatkowe potwierdzenie, że metodyka zastosowana przy rekonstrukcji Bursztynowej Komnaty, opracowana w Rosji w latach 80., wybrana została prawidłowo.

W pełni sprawdziło się wykorzystanie sklejki lotniczej w charakterze podkładu. Nie zważając na zmiany temperatury i wilgotności, zachował swoje właściwości, a to w najlepszy sposób wpłynęło na stan całego zestawu mozaikowego. Okazało się, że właściwe było także wykorzystanie masy woskowo-żywicznej, która udowodniła swoje wspaniałe właściwości adhezyjne i odporność na zmiany temperatury oraz wilgotności. Można to powiedzieć również o barwieniu. Oczywiście, na powierzchni panneau pojawiła się drobna błona utlenienia, co było do przewidzenia. Jednak barwne akcenty, wykonane przy barwieniu komnaty zachowały się i nie utraciły wyrazistości.

Należy żałować, że te unikalne opracowania nie znalazły zastosowania we współczesnej Rosji, w jakichkolwiek znaczących projektach i o dużej skali. Bursztynowy Warsztat Carskiego Sioła niestety komercjalizuje swoją działalność, nastawioną głównie na produkcję wyrobów pamiątkarskich, obliczoną na niewybredny gust obywatela. Tymczasem w naszych czasach mogły pojawić się ciekawe projekty, które można byłoby pozostawić potomkom. Pomysły są. Jednak sztuka bursztynnicza jest ekskluzywna i dostatecznie droga. Trudno ją rozwijać bez wsparcia na poziomie państwowym, a to, niestety nie następuje.

I tak petersburski biznesmen i właściciel galerii Bursztynowy Dom, E.J. Tatuzow potrafił zebrać największą na dzień dzisiejszy kolekcję współczesnej sztuki bursztynniczej. Jednak niestety, władze miejskie Sankt-Petersburga nie znalazły możliwości, aby udostępnić odpowiednie pomieszczenie do przechowywania i eksponowania tej kolekcji. E.J. Tatuzow podjął decyzję o przekazaniu swojej kolekcji w darze Kaliningradzkiemu Muzeum Bursztynu, pod warunkiem, że zostaną w nim stworzone odpowiednie warunki do przechowywania jej i eksponowania, a także rzemieślnicy regionu Kaliningradzkiego objęci zostaną klauzulą najwyższego uprzywilejowania w kwestii zakupu bursztynu i sprzedaży swoich wyrobów.

Chciałoby się mieć nadzieję, że projekt ten będzie zrealizowany i najlepsza obecnie kolekcja współczesnej sztuki bursztynniczej pozostanie w Rosji, a nie wyjedzie, np. do Chin, dokąd sprzedaje się obecnie ogromną ilość surowca i dzieł z bursztynu.

Więcej na ten temat:

Rekonstrukcja zaginionej Komnaty
Bursztynowa Komnata w carskich pałacach
Bursztyn w pałacu Katarzyny I w Carskim Siole
Bursztynowy gabinet Fryderyka I



Źródło: Przegląd aktualności bursztynowych 2013 Światowej Rady Bursztynu