Dziś najbardziej znaczące kolekcje zabytków z tego surowca znajdują się w następujących muzeach w Szwecji: w skarbcu królewskim na zamku w Sztokholmie (Kungl. Husgeradskammaren), w zbiorach zamku Skokloster, w Królewskim Towarzystwie Naukowym w Uppsali (Kungl. Vetenskaps-Societeten) oraz na zamku Gripsholm; w mniejszej ilości wyroby z bursztynu znajdują się też w Muzeum Narodowym w Sztokholmie oraz w Zbrojowni Królewskiej. Zabytki archeologiczne przechowują: Państwowe Muzeum Historyczne w Sztokholmie oraz Muzeum Archeologiczne w Göteborgu.
Najcenniejsze zabytki w szwedzkich zbiorach muzealnych:
Skarbiec Zamku Królewskiego, Sztokholm
- dzban i misa z kolekcji Marii Eleonory, żony Gustawa II Adolfa - wybitnej klasy okazałe dzieła łączone z warsztatem słynnego bursztynnika królewieckiego Georga Schreibera (datowane na ok. 1640 r.), zdobione reliefami przedstawiającymi postacie alegoryczne, mitologiczne oraz sceny z polowań. Uchwyt dzbana i krawędź misy dekorowane dodatkowo złotem i emalią;
- szkatuła dwukondygnacyjna z dekoracją reliefową o tematyce mitologicznej i z personifikacjami pór roku (Królewiec, krąg Georga Schreibera, 2 ćw. XVII w.). W zwieńczeniu pełnoplastyczna rzeźba przedstawiająca Trytona siedzącego na delfinie. Obiekt ten pochodzi ze zbiorów królowej Hedvigi Eleonory (1634-1715), żony Karola X;
- puchar z pokrywą z dekoracją reliefową z motywami roślin i maszkaronów, sygnowane dzieło bursztynnika królewieckiego, Johana Kohna (ok.1625);
- dwie pary dużych świeczników z płaskorzeźbionego bursztynu, oprawionego w pozłacane srebro. Większe świeczniki, z dekoracją o motywach kwiatowych, były własnością królowej Hedvigi Eleonory. Druga para, z dekoracją reliefową przedstawiającą ptaki i maszkarony, pochodzi z warsztatu Johana Kohna z Królewca;
Zamek Skokloster
- kufel z pokrywą w oprawie z pozłacanego srebra, zdobiony płaskorzeźbami o motywach zoomorficznych i sceną polowania. Wyrób królewiecki z kręgu G. Schreibera z 2 ćw. XVII wieku;
- szkatuła dwukondygnacyjna , bogato dekorowana kością słoniową, wyrób gdański, koniec XVII wieku;
- dwa krucyfiksy o spiralnie skręconych trzonach, z figurkami Chrystusa z kości słoniowej; pochodzą z warsztatów elbląskich lub gdańskich z 2 połowy XVII wieku.
Królewskie Towarzystwo Naukowe, Uppsala
- para owalnych luster w rzeźbionych bursztynowych ramach; wykonane w Królewcu w warsztacie Johanna Köstera w końcu XVII wieku;
- szkatuła zdobiona reliefami z kości słoniowej, Gdańsk, koniec XVII w.;
- gra trik-trak z bursztynu zdobionego reliefami i kością słoniową, warsztat królewiecki z kręgu Georga Schreibera, ok. 1620 r.;
- świeczniki i krucyfiks z bursztynu i kości słoniowej z początku XVIII wieku;
- bibeloty i drobne wyroby użytkowe :, np. etui na nożyczki, igielnik, różnego kształtu miseczki i pojemniczki, nóż do papieru, szkło powiększające, oprawa szczotki do ubrań, żetony do gry we flirt, miniaturowe chodaczki itp.
Zamek Gripsholm
- wspaniały kabinet bursztynowy, prawdopodobnie gdański, sygnowany i datowany: "C.G.1712", bogato zdobiony rzeźbą pełnoplastyczną i reliefami o tematyce biblijnej i mitologicznej.
Muzeum Narodowe, Sztokholm
- kufel z pokrywą z dekoracją reliefową oprawiony w pozłacane srebro, Królewiec, ok.1640;
- solniczka i kałamarz z połowy XVIII wieku, łączone z warsztatem Lorenza Spenglera w Kopenhadze;
- konstrukcja architektoniczna , jedyny w swoim rodzaju wyrób z bursztynu, rodzaj portyku wspartego na siedmiu kolumienkach flankujących bursztynową ściankę tylną, w którą wmontowano dziewięć owalnych medalionów z płaskorzeźbami z kości słoniowej, warsztat nieznany, 2 połowa XVII w.
Wszystkie wymienione powyżej wysokiej klasy dzieła sztuki nowożytnej powstały poza Szwecją. Natomiast zabytki archeologiczne pochodzące z wykopalisk na południu kraju, zwłaszcza te najstarsze, mogły powstać w miejscowych pracowniach. W okresie neolitu wytwórczość bursztynnicza rozwijała się również w południowej Skandynawii. Najciekawszym zabytkiem z tego okresu jest niewielka główka ludzka, prawdopodobnie talizman, przechowywana obecnie w Muzeum Historycznym w Sztokholmie. Tutaj też znajdują się ciekawe bursztynowe obiekty z okresu rzymskiego, wędrówek ludów i wczesnego średniowiecza. Te ostatnie mogły być przywożone do Szwecji przez Wikingów, którzy często bywali w Wolinie i Truso, a więc tam, gdzie najwcześniej powstały warsztaty obrabiające bałtycki bursztyn.